feinheit - think thin

Rubii · Gość

Witajcie

Kobieta
prawie 20 lat
jestem tu bo próbuje na nowo odnaleźć w sobie siłę. Mam nadzieję,że poznam tu też ludzi z podobną perspektywą patrzenia na świat.

AanDeRand

Cześć Rubi

enola

hej:) rozumiem, że masz na myśli siłę w w kierunku zdrowia?

Rubii · Gość

Siłę w kierunku... hm.. życia?
Aktualnie nie mam problemów z niejedzeniem, wyszłam z nich i mam problem z jedzeniem. Chciałabym schudnąć. wiem,że potrafię, wiem też w co się pakuję i mam nadzieję,że dzięki doświadczeniu nie skończę tak jak ostatnio. I będę mogła robić to co chcę,a teraz się boję.. (ale naiwnie to brzmi.. nie potrafię znaleźć innych słów)

Powiedzcie mi jeszcze.. mam po prostu czekać na admina czy jest tu przeprowadzana jakaś rekrutacja?

AanDeRand

Rubii · Gość

ostatnio?
Nie mogąc podnieść się z łóżka, chodząc jak zombie, na zmianę nic nie jedząc i obżerając się,analogicznie łykając sudafed przed i bisacodyl, czy senes po. Nie odzywałam się do nikogo,oprócz ludzi poznanych w internecie. Straciłam kilku przyjaciół których miałam,miłość mojego życia(o ile można tak powiedzieć mając 20 lat). Zawaliłam też kompletnie szkołę, przez co szanse na wymarzone studia... Najgorszy okres w moim życiu.
Myślałam,że próbując jeść normalnie mogę coś zmienić. Zmieniło się, poprawiłam stosunki z ludźmi, zdałam maturę dobrze na tyle ile mogłam po "przespaniu" całego liceum, czuję,że żyje. Ale widzę jak się na mnie patrzą, słyszę aluzje, chociaż nie wiem czy one istnieją. Jestem gruba. Czuję się gruba i czuję,że wszyscy to widzą. Nie wiem co to normalność. Nie ufam temu co widzę w lustrze, raz widzę kogoś wyglądającego dobrze, raz potwora. nie ufam swojemu poglądowi, bo wiem,że jest spaczony. Jak będę ważyć 9 kilo mniej będę pewna,że jest okej. To będzie fakt. Nie mam już ambicji,żeby ważyć 40 kilo, wiem jak to się może skończyć i wierzę,że
jak zacznę to zatrzymam się w odpowiednim momencie. I w sumie liczę na małą pomoc w tej kwestii jakbym straciła panowanie..

ale sie rozpisałam.. może komuś będzie chciało się to czytać

AanDeRand

Współczuję Rubi, ale sama nie jesteś. To z pewnością. Każda z nas przechodziła własny koszmar.
Jedno ci mogę napisać, że da się jeść normalnie oraz zdrowo. I uwaga...ironio, chudnąć (: Bez wyrzutów...a przynajmniej nie aż tak wielkich. Wszystko rodzi się w umyśle, każda myśl i chęć. Mam nadzieję, że uda ci się nie przekroczyć tej granicy, bo w zasadzie po co masz się męczyć. Człowiek sam się nakręca.
Byłaś kiedyś u psychologa? Ja chodzę i ta Pani bardzo mi pomaga. Warto czasem spróbować

fati

witaj